Słownik polsko-niemiecki. 2014.
kolidować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk Ia, kolidowaćduje {{/stl 8}}{{stl 7}} być w niezgodzie z jakimiś regułami, zasadami, być w sprzeczności z czymś, nie zgadzać się, zachodzić na siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zajęcia wzajemnie kolidują. Koliduje to… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kolidować — ndk IV, kolidowaćduje, kolidowaćował «być w kolizji, w sprzeczności z czymś; nie zgadzać się wzajemnie» Czyn kolidujący z prawem. Godziny zajęć kolidowały ze sobą. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
kolidowanie — n I rzecz. od kolidować … Słownik języka polskiego
kłócić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} prowadzić gwałtowny spór podniesionym głosem, wszczynać, prowadzić kłótnię; spierać się, sprzeczać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kłócił się zawzięcie. Kłócił się o każdy szczegół.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
